Cukrzyca jest choroba, która objawia sie poprzez zwiekszenie poziomu cukru we krwi. Problemy z tak zwana stopą cukrzycową uważane są za bardzo poważne, moga one bowiem prowadzić do potrzeby hospitalizacji diabetyka. Większość tych problemów powstaje na skutek dwóch komplikacji, które moga pojawiąc sie u chorych na cukrzycę, a są to: słaba cyrkulacja krwi oraz uszkodzenia nerwów.

Jednym z krytycznych stanów stopy cukrzycowej jest tak zwana antropatia cukrzycowa, która prowadzi do cięzkiej deformacji nogi. Możliwe jest wówczas uszkodzenie komórek krwi jak równiez ograniczenie jej napływu do stopy. Słaba cyrkulacja prowadzi do osłabienia kości do tego stopnia, że może wpłynąć na ich rozwarstwienie, przez co stają się one bardziej podatne na złamania. Ze względu na uszkodzenie nerwów (neuropatię) chorzy moga bardzo łatwo złamać kości stopy przy czym nie zawsze musza to zauważyć. W takim przypadku dalsze poruszanie sie może prowadzić do nowych uszkodzeń stawów, a naruszone kości moga bardzo łatwo przebić skórę i prowadzić do poważnych ran (nawet odleżyn).

Istnieje wiele metod leczenia tego schorzenia, jednak najefektywniejsze i najprostrze jest postepowanie prewencyjne. Uważne codzienne ogladanie nóg jest ważne ze względu na zapobieganie możliwym uszkodzeniom jak równiez ze względu na szybka możliwość reakcji w razie odnotowania jakichkolwiek zmian. Noszenie specjalnego obuwia zalecane jest chorym jako pierwsza linia obrony przed możliwymi obrażeniami.

Pes equinovarus jest najczęstszym wrodzonym zniekształceniem stopy. Występuje u jednego do dwóch dzieci na 1000, częściej u chłopców. Zniekształcenie to powodują zmiany patologiczne w obrębie stawu skokowo-łódkowego, piętowo-skokowego i piętowo-sześciennego. Przykurcze i skrócenie tkanek miękkich stanowią integralną część deformacji.

Na zewnętrznej strony zdeformowanej stopy widoczne są trzy objawy:

Najczęstszymi urazami, które prowadzą do pourazowego zapalenia stawów są: zwichnięcia i złamania, które niszczą powierzchnię stawów. Nawet wówczas, gdy urazy te są leczone właściwie i terminowo prawdopodobieństwo, że uszkodzony staw ulegnie artretyzmowi jest siedem razy większe niż w przypadku stawów nieuszkodzonych. Możliwe jest również to, że po uszkodzeniu, ciało człowieka wydzielać będzie hormony, które będą stymulowały rozkład komórek chrząstkowych.

Reumatoidalne zapalenie stawów jest chorobą reumatyczną o podłożu autoimmunologicznym. Dokładna przyczyna choroby pozostaje nieznana.

Choć powszechnie choroba ta nie jest uważana za dziedziczną, dzisiejsza medycyna zakłada, że istnieją pewne predyspozycje genetyczne, które tworzą podstawy jej rozwoju. Uaktywnia się ona natomiast pod wpływem infekcji czy też zewnętrznych czynników środowiskowych.

Choroba ta charakteryzuje się nietypowym zapaleniem stawów, zmianami pozastawowymi, a w najgorszym wypadku powikłaniami układowymi. Chory narażony jest na okresy remisji i zaostrzeń.

Proces zapalny dotyczy błony maziowej stawów, która między innymi pod wpływem nacieków limfatycznych pęcznieje i prowadzi do stanu zapalnego oraz zmniejszenia możliwości ruchowych. Ograniczenie ruchomości stawów, prowadzić może do zaniku mięśni, w okolicy zmienionego chorobowo stawu. Natomiast zmiękczenie kości do złamań lub skręceń stawów, a także deformacji stawów.

Neuropatia obwdowa przejawia sie uszkodzeniem obwodowego układu nerwowego, rozległej sieci komunikacyjnej naszego ciała, która przenosi informacje z mózgu i rdzenia kręgowego (centralnego układu nerwowego) do wszystkich pozostałych części ciała. Nerwy obwodowe wysyłaja także i powrotne informacje sensoryczne do ośrodkowego układu nerwowego. Ten cielesny mechanizm umożliwia nam odczuwanie bólu, popażeń czy chłodu. Neuropatia obwodowa zniekształca, zakłóca lub odłącza impulsy nerwowe pomiędzy mózgiem i resztą ciała. Ponieważ każdy nerw obwodowy posiada swoją specjalna funkcję, osoby dotnięte neuropatią mogą odczuwać różne objawy, takie, jak: chwilowe drętwienie, mrowienie, zmniejszone odczuwanie bólu i osłabienie mięśni. Do cięższych symptomów należy: pieczenie (zwłaszcza nocą), paraliż, spowolniony metabolizm i wysokie ciśnienie krwi. Niektóre formy neuropatii